Kennisplatform Integratie & Samenleving (KIS) meldt in haar nieuwsbrief: “Onderzoek bevestigt: Eritrese statushouders hebben meer ondersteuning nodig bij integratie.” Ruim 12.500 Eritreeërs vroegen tussen 2014 en 2016 asiel aan in Nederland. Het grootste deel krijgt een verblijfsvergunning en door gezinshereniging zal het aantal Eritrese statushouders de komende jaren toenemen. Twee onderzoeken, zowel van Kennisplatform Integratie & Samenleving als PreciesAdvies, tonen aan dat deze specifieke groep echt ondersteuning op maat nodig heeft bij de integratie.
Vluchtelingen uit Eritrea zijn bijna allemaal jong, onder de 30 jaar, en vaker man dan vrouw. Het overgrote deel is laagopgeleid, spreekt geen Engels en velen hebben geen afgeronde opleiding. Het is een specifieke groep die, zo blijkt uit onderzoek, onvoldoende ondersteund wordt bij het integreren in de Nederlandse samenleving. Gemeenten hebben een belangrijke rol bij het wegwijs maken van nieuwe statushouders. Maar welke steun hebben Eritreeërs precies nodig en wat zouden gemeenten concreet moeten doen?
Kennisplatform Integratie & Samenleving (KIS) interviewde twaalfde Eritrese vluchtelingen die zich recent in een gemeente hebben gevestigd. Aan hen werd gevraagd welke integratiekansen en belemmeringen ze ervaren. PreciesAdvies onderzocht ruim negentig jonge Eritrese statushouders in de Nijmeegse wijk Lent en wilde weten welke ondersteuning zij nodig te hebben. De resultaten van beide onderzoeken stemmen in belangrijke mate overeen. Dit geldt ook voor de aanbevelingen: bied de Eritrese statushouder ondersteuning op maat, met oog voor specifiek hun problemen en behoeften.
Standaard inburgering volstaat niet
Om succesvol te integreren, moet er meer ondersteuning op maat komen. De meeste Eritrese jongeren hebben een laag leertempo en zijn niet gewend aan zelfstudie. Een standaard inburgeringsaanbod van de gemeente volstaat daarom niet. De onderzoekers pleiten voor een specifiek (groepsgewijs) inburgeringsprogramma met ruime aandacht voor het leren van de taal en een goede oriëntatie op mogelijkheden voor opleiding en werk. Voorgesteld wordt om groeps- en persoonlijke voorlichting over de Nederlandse regels in het Eritrees aan te bieden, liefst met behulp van tolken.
Eritrese statushouders belanden vaak in een vicieuze cirkel: omdat ze onvoldoende Nederlands spreken, kunnen ze nog niet deelnemen aan activiteiten gericht op integratie. En doordat ze daar nog niet aan deelnemen, ontbreken kansen om de Nederlandse taal in praktijk te leren. De sleutel ligt dus in het intensiever leren van het Nederlands.
De meeste Eritreeërs hebben buiten de collectief georganiseerde contacten nauwelijks ontmoetingen met Nederlanders. Eritrese lotgenoten vormen daardoor een uiterst belangrijk sociaal vangnet. Daarmee zou rekening gehouden moeten worden bij de toewijzing van zelfstandige woonruimte. Ondertussen kunnen de ontmoetingen met Nederlanders worden uitgebreid. Er zijn formele en vrijwilligersorganisaties die iets willen betekenen voor nieuwkomers. Hun betrokkenheid moet worden gestimuleerd en gefaciliteerd, zodat ze de Eritreeërs kunnen helpen hun sociale netwerken te vergroten en Nederlands te leren. Bijvoorbeeld via maatjesprojecten, buurtbijeenkomsten waarbij samen wordt gegeten en dat Eritreeërs als vrijwilliger worden aangesloten bij lokale vrijwilligersorganisaties.
Download
hier het hele artikel van KIS over Eritreeërs & gezondheid en schulden, & het voorkomen van een neerwaartse spiraal & standaard inburgering volstaat niet & kennis over beroepen.
Bron: KIS