Hoe is het om te vluchten uit je land en een nieuwe taal te leren? Wat beleven anderstaligen en taalvrijwilligers met elkaar? Naar aanleiding van onze landelijke dag schreef Heleen de Ryck, uitgever bij Van Dale, hierover een blog. Zij vertelt: ‘Verhalen van vluchtelingen en taalvrijwilligers zouden vaker in de media moeten verschijnen. Het zijn verhalen over doorzettingsvermogen, openheid, vooruitgang en wederzijdse integratie.’
Vorige zomer leerde ik Sylvia de Groot Heupner kennen. Ik wilde me verdiepen in de wereld van anderstaligen die Nederlands moeten leren, en ging in gesprek met organisaties die zich daarmee bezighouden. Sylvia is directeur van Het Begint met Taal, een organisatie die zich inzet voor taalcoaching in Nederland. Zij en haar team ondersteunen meer dan 160 vrijwilligersorganisaties met zo’n 15.000 vrijwilligers die ruim 28.000 anderstaligen helpen om ‘spreekmeters’ te maken. Om een taal écht goed te leren spreken moet je namelijk veel oefenen. Alleen een taal- en inburgeringstraject volgen is vaak niet voldoende om je in het dagelijks leven goed te redden in Nederland.
Dit jaar bestaat Het Begint met Taal tien jaar, en dat werd onlangs gevierd met een geweldig jubileumcongres. Zelden heb ik op een congres zo’n positieve en toegankelijke sfeer ervaren. Het meest inspirerend waren de verhalen van de ‘taalmaatjes’; anderstaligen en hun vrijwillige taalcoaches deelden hun ervaringen. Ontroerende, grappige en wonderlijke verhalen.
Van vluchteling tot succesvol ondernemer
Zoals dat van Omar Munie, die op zijn negende voor de burgeroorlog uit Somalië vluchtte, zonder zijn ouders. Dankzij zijn buurvrouw leerde hij vloeiend Nederlands. Een van de eerste woorden die Omar hier leerde was lekker. ‘Een handig antwoord op iedere vraag’, vertelde hij, ‘Of het nu gaat om een vraag over het weer, wat je van het eten vindt of hoe je je voelt.’ Hij rondde zijn opleiding aan de modevakschool af en is nu een internationaal succesvol tassenontwerper, met klanten als Harrods, Macy’s en Lafayette. Met hart voor diversiteit en duurzaamheid maakt hij van reddingsvesten van vluchtelingen de ‘Omarmband’ waarvan een deel van de opbrengst ten goede komt aan mensen die net als hij moesten vluchten uit hun vaderland.
Ook Leila Prnjavorac vluchtte uit haar land vanwege de oorlog. Zij kwam op haar elfde vanuit Bosnië naar Nederland. Toen zij tijdens een partijtje straatvoetbal werd uitgelachen omdat ze ‘shggieten’ riep in plaats van ‘schieten’, nam ze zich voor om accentloos Nederlands te leren spreken. En dat is haar gelukt. Dankzij haar doorzettingsvermogen én met hulp van haar leraar op de middelbare school. Ze ging Communicatie studeren en is inmiddels een veelgevraagd presentator en spreekcoach.
Blijvende vriendschappen
Het is inspirerend om te zien dat zoveel Nederlanders vrijwillig nieuwkomers ondersteunen en hoeveel ze er zelf voor terugkrijgen. Zo zet Anna Marie Hazenberg zich in voor een Syrisch gezin. Ze eten wekelijks met beide gezinnen bij elkaar, Anna Marie neemt de Syrische kinderen mee naar de voetbalclub in het weekend en haar eigen kinderen leren de Arabische cultuur kennen. En zo zijn er nog talloze voorbeelden van mensen – jong, oud, student, werkend, gepensioneerd – die elke week een paar uur op pad gaan met hun taalmaatje en daar vaak een blijvende vriendschap mee opbouwen.
Verhalen als deze zouden vaker in de media moeten verschijnen. Het zijn verhalen over doorzettingsvermogen, openheid, vooruitgang en wederzijdse integratie. Ze laten zien hoe waardevol het werk is van Sylvia, haar team en àl die vrijwilligers – taalcoaching werkt!
Door: Heleen de Ryck, manager new business bij Van Dale Uitgevers
Lijkt het je leuk om zelf taalcoach te zijn? Kijk dan op www.hetbegintmettaal.nl/word-taalcoach