Mardjan Seighali vluchtte in 1990 met haar twee kinderen vanuit Iran naar Nederland. Ze was vastbesloten om de Nederlandse taal te leren, om een brug te bouwen naar de samenleving. Inmiddels werkt ze als directeur-bestuurder, voorzitter, adviseur, coach en spreker. Mardjan won in 2019 de Comeniusprijs en schreef het boek “Tot op de dag”. Ze is ook ambassadeur van Het Begint met Taal.
Toen Mardjan in Nederland aankwam, was er geen taalbegeleiding in het asielzoekerscentrum. Toch was ze vastbesloten om Nederlands te leren. “Ik moest de taal leren, zodat mijn kinderen me niet steeds hoefden uit te leggen hoe alles hier werkt,” vertelt ze. Voor één gulden kocht ze een woordenboek in een tweedehandswinkel, met de bedoeling om elk woord te leren.
“Nu kan ik erom lachen, maar toen had ik geen idee hoe ik het anders moest aanpakken.”
Contact maken
Om de taal te leren, wist ze dat ze mensen nodig had. Mardjan begon contact te maken met anderen, ondanks haar onzekerheid over de taal. Het vraagt lef om contact te maken. “Ik ging, ik praatte en observeerde.” Een grappige anekdote is toen haar zoon vroeg om pindakaas te kopen. Mardjan dacht dat het een combinatie van pinda’s en kaas was, en vroeg in de supermarkt om “100 gram pindakaas.” In plaats van kaas, kreeg ze een potje in handen.
Mardjan begon actief Nederlands te leren door te lezen, naar liedjes te luisteren en zelfs met een cassetterecorder zichzelf op te nemen en terug te luisteren. “Taal is leren, maar ook doen.” Daarom zocht ze ook contact met anderen. “Je kan de taal leren vanuit theorie, maar actief beoefenen van de taal vergt contact en een gesprekspartner, iemand die met je wil spreken.” Iemand die luistert, je niet continu in de reden valt en tips kan geven.
“Ik heb prullenbak en knoflook door elkaar gehaald. Dat leer je pas als je ook gecorrigeerd wordt.”
De kracht van taal
Ondanks de uitdaging vond Mardjan het ook mooi om een andere taal te spreken. Ze noemt het verruimend: "Een nieuw woord geeft je weer een nieuwe referentie. En als je ziet dat je contact kan maken en het vordert, dan is dat prachtig.”
Het leren van de Nederlandse taal had voor Mardjan een diepere betekenis. “De taal waar je woont geeft je toegang tot de cultuur en de maatschappij,” zegt ze. Het leren van de taal bood haar de mogelijkheid om verbinding te maken met anderen. Mardjan benadrukt ook dat meertaligheid mooi is, maar dat de taal waar je woont ontzettend belangrijk is. “Als je een oude vrouw wilt helpen op straat, dan geeft taal je meer dan alleen je mond openen. Het geeft uiting aan je gevoelens en betekenis aan je mens zijn.”
Netwerk en verbinding
Mardjan bouwde een netwerk op door vrijwilligerswerk en als oppasmoeder te werken. Zo leerde ze niet alleen de taal, maar ook de mensen en de cultuur beter kennen. Ze stelde veel vragen, niet alleen over de taal, maar ook over gewoontes: "Waarom doen jullie dit op deze manier?" Ze hield waardevolle contacten over aan haar opleiding en zorgde ervoor dat ze relaties warm hield. “Geen vluchtige relaties, maar een gezelschap waarin we iets voor elkaar kunnen betekenen.”
Mardjan nam zelf vaak het initiatief om af te spreken. “Als je tegen jezelf zegt, wat een fijn mens, daar wil ik in contact mee blijven, dan neemt ieder mens vanuit de eigen cultuur de skills mee om contacten warm te houden."
"Belangrijk is de wederkerigheid en de gelijkwaardigheid.”
Taal bouwt bruggen
Inmiddels is Mardjan ambassadeur van Stichting Het Begint met Taal. En daar heeft ze niet zomaar voor gekozen:
"Taal bouwt bruggen in de samenleving. Als je kijkt naar hoe wij in de samenleving de verbinding nodig hebben, dan is Het Begint met Taal hét landelijke platform die dit biedt.”
“Taal slingert je door veel dingen waarin je leert en verwondert. Het is ook kunst. Dus als ik me kan inzetten om de taalvaardigheden van nieuwkomers te vergroten, dan kan ik een klein steentje bijdragen aan de inclusie van de samenleving. Door die brug ontstaat iets moois. Door de taal draag je iets bij aan de samenleving. Het geeft je keuzemogelijkheden en het geeft je ook vrijheid. Door vrijheid wordt ook invulling gegeven aan je verantwoordelijkheid.”